Өгүүллэг: Сүнс
Шагжийн Ванчаарай
Ш.Ванчаарай
1932 оны долдугаар сард Завхан аймгийн Яруу суманд төржээ. 1959 онд
МУИС-ийн Анагаах ухааны факультетийг хүний их эмч мэргэжлээр төгссөн.
Тавиад оноос уран зохиол бичиж эхлэн "Яруугийн хавар", "Хун", “Амьдрал",
"Гал улаан цэцэг", "Буурал хангайн даваа", "Сэтгэлд гийсэн гэгээ",
"Хүний мөс", "Нарны сургууль", "Шагнал шийтгэл", "Мичин жилийн хавар"
зэрэг тууж, өгүүллэг, роман, жүжгийн зохиол бичжээ.
Сүнс
Шөнө
дунд өнгөрч байлаа. Энэхүү эмнэлгиин "Сэхээн амьдруулах" тасгийн
нэгдүгээр өрөөнд эмнэлгийн өргөн орон дээр хиймэл амьсгалын аппарат
залгаастай аль хэзээний ухаангүй болсон нэгэн охин хэвтэх бөгөөд түүний
царай зүс цаас мэт цайж, хүүхэн хараа нь худгийн ус лугаа адил гүн хар
болоод хамар нь хавчийгаад тас хар хөмсөг нь улам ч тод болжээ. Харин
түүний намирсан урт үс нь орны урд руу унжих агаад гантиг шиг мөлчийсөн
хүйтэн духыг нь богинохон хуруутай жижигхэн гараараа илбэн байсан
сувилагч Туул их л доороос сүүрс алдан хиймэл амьсгалын аппаратын
хүчилтөрөгч өгч буй хошуувчны завсраар цэвэрхэн самбай даавуу сурмаг
гэгч оруулан түүний ам, хамрыг үе үе арчиж цэвэрлэн арга тасарсан
байдалтай зогсоно. Эдний тасгийнхан энэхүү арван зургаахан настай Сувдаа
охиныг бүтэн сар шахам асарч тойлохдоо "Торомгор" хэмээн өхөөрдөцгөөж
өвчнөөс нь ч болсон уу, угийн хүүхдэрхүү гэнэн хөөрхөн занд нь ч
автагдсан уу цөмөөрөө дотносон хайрладаг болжээ. Түүн дотроос сувилагч
Туул яагаад ч юм бэ түүнийг дэндүу хайрлахыг яана. Туул эхлээд эмч
нарынхаа хэлж ярьж байгаад нэг л итгэж чадахгүй байснаа сүүлдээ
Сувдаагийн өвчний ноц гэмийг мэдэрч юухнаар ч болов тус дэм болох гэсээр
түүнээс холдож чадахгүй нэгэн болсон юмсанж.
